Hier klopt iets niet

Het begon als een gewone dag, dinsdag 22 september 2009. Bianca (moeder van 3 kinderen, nu 14, 11 en 6 jaar) en haar dochter Roos-Anne van toen bijna 14 maanden gingen eerst voor controle naar het consultatiebureau en daarna lekker zwemmen. Na het zwemmen onder de douche in het zwembad.

Huilen

Onder de douche begon Roos-Anne, te huilen en was maar moeilijk stil te krijgen. Toen ze eenmaal aangekleed was wilde ze, geheel tegen haar gewoonte in, geen ijsje. Onderweg naar huis moesten ze nog even bij haar oom langs, waar ze moest spugen. Ze voelde zich echt niet lekker. Daarom maar gauw naar huis en naar bed waar ze al snel in slaap viel. Gelukkig wilde een vriendin van Bianca op haar passen, zodat Bianca haar andere dochter uit school kon halen en na het eten terug kon brengen. Iets na half vier slaapt Roos-Anne nog steeds en Bianca besluit haar uit bed te halen. Ze voelt slapjes aan en het gevoel van "hmm, hier klopt iets niet' bekruipt Bianca.

Wegdrukbare plekjes en stijve nek

Bij het verschonen van de luier van Roos-Anne ziet ze vlekjes. Ze probeert ze weg te drukken en dat gaat. Ook kan Roos-Anne haar kin op de borst krijgen. Maar toch klopt er iets niet voor Bianca's gevoel en daarom besluit ze de dokter te bellen. Die kan niet langs komen en stelt voor dat zij zelf met Roos-Anne langskomt. Gelukkig kan de schoonmoeder van Bianca er snel zijn om haar te brengen. Eenmaal bij de dokter voelt Roos-Anne zich zichtbaar erg ziek. En ze kan haar kin niet meer op de borst krijgen: haar nek is stijf. Ook ontdekt de dokter ontdekt wegdrukbare plekjes.

Gillende sirene

De dokter handelt snel en Roos-Anne gaat met gillende sirene naar het ziekenhuis. Daar wordt een ruggenprik (lumbaalpunctie) gedaan. Bianca mag daar niet bij zijn en voelt zich daar rot over. Want het was een nare ervaring voor Roos-Anne blijkt als ze na de prik weer bij haar dochter mag zijn.

Virale meningitis?

De dokters denken in eerste instantie aan een virale meningitis. Dit betekent dat Roos-Anne zelf moet opknappen.

Diagnose bacteriële meningitis en sepsis door meningokokken B

Maar na twee dagen komen de artsen haar kamer binnen in steriele pakken en met mondkapjes: uit de kweek is gebleken dat het wel degelijk om een bacteriële meningitis en sepsis gaat. Roos-Anne moet meteen aan de antibiotica via het infuus voor twee weken.

Naar huis

Na twaalf dagen trekt Roos-Anne haar infuus los en de artsen geven Bianca een keuze: een nieuw infuus inbrengen in haar andere hand (waarmee ze duimde) of 2 antibiotica injecties in haar benen en naar huis.  Ze kiest voor het laatste.

Hoe het nu gaat

Inmiddels, 9 jaar verder, is Roos-Anne 11 jaar en gaat het 'goed' met haar. Ze volgt speciaal onderwijs omdat ze inmiddels gediagnosticeerd is met een taalontwikkelingsstoornis (TOS) en volgt onderwijs speciaal voor kinderen met TOS. Daarnaast heeft ze ADHD. Ze heeft regelmatig hoofdpijn, op een specifieke plek en ook een vreemde pijn in een vaste plek in haar voet. Dit laatste vooral 's nachts. Ook kan ze slecht tegen harde, schelle geluiden als bijvoorbeeld het doortrekken van de WC en stofzuigen. 

Of haar problemen door de hersenvliesontsteking zijn veroorzaakt is onduidelijk. Al voor haar ziekte was haar taalontwikkeling een aandachtspunt maar was nog niet duidelijk of het ernstig was of niet. Misschien heeft de hersenvliesontsteking ervoor gezorgd dat de klachten erger werden, misschien niet. Duidelijk is dat de klachten er wel zijn. De overgevoeligheid voor geluiden lijkt zeker een restverschijnsel van de meningitis en sepsis te zijn.

Vaccinatie tegen meningokokken W

Voor moeder Bianca was het na alle aandacht over meningokokken W duidelijk: haar kinderen moesten, waar mogelijk, tegen deze ziekte beschermd worden. Zij heeft ze daarom recentelijk alle drie laten vaccineren tegen meningokokken ACWY. Zeker met de komende vakantieperiode waarbij haar kinderen veel kinderen uit alle winstreken tegen zullen komen, wil zij niet dat ze een risico lopen dat te voorkomen met een enkele vaccinatie.